Ο στοματικός έρπης των χειλιών, του στόματος ή των ούλων προκαλείται από τον ιό του απλού έρπητα τύπου-1 (HSV-1). Εκδηλώνεται με μικρές, επώδυνες φλύκταινες και μικρά έλκη στην επιδερμίδα. Μετά την πρωτολοίμωξη ο ιός αδρανοποιείται αλλά παραμένει στους ιστούς των νεύρων και μερικές φορές επανανεργοποιείται. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρά. Συνήθως εμφανίζονται 1-3 εβδομάδες από την επαφή με τον ιό και διαρκούν μέχρι και 3 εβδομάδες. Αυτά περιλαμβάνουν κνησμό, μούδιασμα και αίσθημα “καψίματος” κοντά στα χείλη ή στην περιοχή του στόματος ενώ μπορεί να συνοδεύονται από πονόλαιμο, πυρετό, πρησμένους αδένες και επώδυνη κατάποση. Τα συμπτώματα μπορεί να προκληθούν από εμμηνο ρύση ή ορμονικές αλλαγές, πυρετό, έκθεση στον ήλιο, στρες.

Συνήθως επέρχεται αυτοίαση του επεισοδίου, χωρίς θεραπεία σε 1-2 εβδομάδες. Ωστόσο μπορεί να χρειαστεί η χορήγηση αντιικών φαρμάκων όπως ακυκλοβίρη, φαμσυκλοβίρη, βαλακυκλοβίρη για τη μείωση του πόνου και την αμεσότερη εξάλειψη των συμπτωμάτων. Σε επαναλαμβανόμενα επεισόδια (> 3 το χρόνο) δίδεται θεραπεία καταστολής.

• Εφαρμόστε αντηλιακό, ενυδατική ή lip balm που περιέχει οξείδιο του ψευδαργύρου στα χείλη.

• Αποφύγετε την άμεση επαφή με πληγές έρπητα.

• Μην μοιράζεστε αντικείμενα (καλαμάκια, ποτήρια) με κάποιον που έχει επιχείλιο έρπη.

• Μην κάνετε στοματικό σεξ εάν έχετε επιχείλιο έρπη διότι υπάρχει περίπτωση μεταφοράς του ιού στα γεννητικά όργανα.

Ο Έρπης ζωστήρ είναι ένα επώδυνο δερματικό εξάνθημα και προκαλείται από τον ιό της ανεμοβλογιάς που ζει παρασιτικά στο σώμα μας μετά την πρωτολοίμωξη και αναζωπυρώνεται. Είναι πιο συχνός σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας (> 60 ετών) και σε αυτούς με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Ο έρπης ζωστήρας εμφανίζεται συνήθως σε μορφή ζώνης, λωρίδας ή μικρής περιοχής στη μία πλευρά του σώματος ή του προσώπου κατά μήκος ενός νευροτομίου. Ο ασθενής μοιάζει να έχει κακουχία ή γριππώδη συνδρομή χωρίς πυρετό και στη συνέχεια εμφανίζεται φαγούρα, τσούξιμο ή πόνος σε μια περιοχή ενώ ακολουθεί το εξάνθημα με φλύκταινες που γεμίζουν υγρό και στη συνέχεια κάνουν κρούστα. Η νόσος έχει μικρή πιθανότητα μετάδοσης σε άτομα που δεν έχουν νοσήσει από ανεμοβλογιά ή δεν έχουν εμβολιαστεί.

Για να υπάρξει όφελος καλό είναι η θεραπεία να ξεκινά νωρίς 24-72 ώρες από την εμφάνιση του εξανθήματος. Χορηγούνται αντιικά φάρμακα όπως ακυκλοβίρη, φαμσυκλοβίρη, βαλακυκλοβίρη προκειμένου να μειώσουν τη διάρκεια του εξανθήματος, τον πόνο και την πιθανότητα μεθερπητικής νευραλγίας. Συνταγογραφημένα παυσίπονα είναι συχνά απαραίτητα καθώς το επίπεδο του πόνου είναι πολύ υψηλό σε κάποιες περιπτώσεις. Η μεθερπητική νευραλγία μπορεί να απαιτεί επιπλέον φάρμακα, όπως οπιοειδή για τον έλεγχο του πόνου ή παραπομπή σε ιατρείο πόνου. Τα τοπικά φάρμακα, όπως αντιβιοτικές αναπλαστικές κρέμες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να απαλύνουν την περιοχή ή για την πρόληψη της λοίμωξης.